Verhalen uit Loo
Halverwege 2020, midden in corona tijd kreeg ik de sleutel van mijn langgewenste nieuwe woning. Zelfde gemeente, ander dorp. In Loo. Het voormalig huis van de familie Brugmann, zo werd het genoemd, waardoor iedereen gelijk wist waar ik ging wonen. Want zo gaat dat in een dorp. Toevalligerwijs bleek achteraf dat de dochter van de familie Brugmann een collega is geweest van mijn vader die zijn werkzame leven bij van Essen in Westervoort heeft doorgebracht en één van de eigenaren van het bedrijf weer in hetzelfde dorp woont als ik nu. De wereld is klein. Ons dorp nog kleiner. Ongeveer 1000 inwoners, geen stoplicht, geen winkels.
Toen ik de woning aanvaarden zei bijna iedereen: ‘Zou je dat wel doen, er is daar niks.’ Maar ik was gelijk thuis. Mijn antwoord was dan ook: ‘Er is misschien niks maar voor mij is er alles.’
Vaak is een dorp en zijn mensen gesloten en kom je nergens tussen. Ik was door mijn ervaring in Herpen en Ravenstein, waar ik een aantal jaren woonde voorbereid op een lange weg maar het tegenovergestelde bleek waar. Mijn naaste buurvrouw en buurman Rob, twee huizen verder, vingen me gelijk op en maakte me wegwijs in alle gebruiken (en dat zijn er nogal wat) en het reilen en zeilen van onze gemeenschap. Ik kwam in een heel warm bad of beter gezegd: Straat.
Op den duur ontstond bij mij het idee om over Loo, ons dorp, verhalen te gaan schrijven. Eerst wilde ik mijn boeken over Q-koorts publiceren maar het idee bleef sudderen. Zoals altijd weet ik nooit waar te beginnen, Door de tijd heen gooide ik wat lijntjes uit en zoals verwacht reageerde mensen enthousiast. We zijn trots op ons dorp en er valt genoeg te vertellen. Chaos en geen structuur past bij me dus begin ik gewoon ergens.
Want welke verhalen zijn er? Over markante mensen? Spookverhalen? Verborgen verhalen die nooit zijn opgeschreven? Verhalen met een lach en een traan? Geheimen of juist roddeltjes? Ik wil ze horen. Ik wil ze opschrijven. Met als doel om uiteindelijk met mijn eigen Loose foto’s een boek te maken genaamd: Verborgen verhalen (of zoiets want niemand is zo veranderlijk als ik).
De kop is er nu af, geen weg terug. En mocht iemand een mooi verhaal kennen, mail gerust!