Mama

En daar staat ze. Een prachtige dame. In een stijlvolle jurk. Haar gezicht toont leven, liefde, kracht en vermoeidheid, haar haren zijn schitterend grijzend wit, haar ogen zijn indringend mooi. De ziel gepokt en gemazeld maar dat mag op die leeftijd. Ze kijkt me intens aan. Tegelijkertijd is haar blik liefdevol en zacht. Zoals alleen een mama kan kijken. Haar mama. Ze oogt als een grande dame. Ik zie de gelijkenis met haar dochter. Ze gaat voor me staan en verteld:

Door jouw verhalen heb ik mijn dochter beter leren kennen.

Ik word geraakt in alles. Krijg tranen in mijn ogen. Dit is het allermooist boekcompliment wat iemand kan geven. Hier schrijf ik voor. Niet om verkoopaantallen, nee, hierom. Precies dit. En tegelijkertijd vind er parallel iets anders plaats.

Daar staat zij ook. Een prachtige vrouw. In een kleurrijke jurk. Haar gezicht toont levenslust, pijn en liefde. Haar haren zijn inmiddels wit, haar ogen jeugdig. De ziel gepokt en gemazeld en dat mag op die leeftijd. Ze kijkt me indringend aan. Tegelijkertijd is haar blik liefdevol. Zoals alleen een mama kan kijken. Ze hoeft niks te zeggen. Ze is groots met haar nauwelijks nog 1.50. Mijn mama. Ze schrijft dagen eerder en later:

Door jouw boek leer ik je beter begrijpen en wat Q-koorts is. Ik heb het altijd onderschat en misschien ben ik wel tekortgeschoten. Ik ben trots op je.

Twee moeders. Twee vrouwen. Dezelfde leeftijd schat ik zo in, ieder een dochter met QVS. Moeder / dochter relaties zijn ingewikkeld. Vrouwenlijnen in families zijn krachtig en intens. Wij dochters dragen generaties van doorgegeven levens in ons mee. Deze moeders zijn ook dochters geweest.

En wat zijn ze aanwezig. Niet alleen fysiek maar op zoek naar verbinding en betrokkenheid met hun kind. Ze kennen elkaar niet, de dochters kennen elkaar wel. Twee uiterlijk schijnbaar verschillende vrouwen maar elk heeft iets onaantastbaars. Schijnbaar. Ik voel instinctief aan dat zowel de ene dochter, als ik, de andere dochter, door hetzelfde proces gaan of minstens vergelijkbaar.

Twee moeders die los van elkaar dezelfde strijd met ons voeren. En die zich op deze dag openstellen, er zijn, hun kind willen vinden en opnieuw willen zien. Vanuit allesomvattende moederliefde. Elk met hun eigen mogelijkheden en beperkingen. En de dochters? Die worstelen deze dag, elk met haar eigen mogelijkheden en beperkingen.

Zij hebben geen woorden nodig. Want ze staan hier. Op het zomer-event van Stichting Q-uestion. Beide even oud. Ons haar is nog niet wit. Hoe ouder we worden hoe meer we uiterlijke trekken van onze moeder krijgen. We dragen de vrouwenlijnen van generaties in ons. Onze ogen niet meer jeugdig. Niet meer vol levenslust. We zijn getekend door Q-koorts en alleen als je goed kijkt is dat zichtbaar.

Het raakt me diep dat mijn boek gesprekken in families losmaakt. Ik mocht een recensie ontvangen van een partner die hetzelfde ervaarde. Door het boek zag hij opnieuw zijn vrouw.

Mijn wens is dat het boek een reis gaat maken door vele families en vriendschappen, Dat het gesprekken open mag breken en er ruimte gaat ontstaan. Begrip.

Vergelijkbare berichten