Date night

Een paar keer per jaar hebben we date night. Lief en ik. Dan plannen we iets wat we normaal niet snel doen, hebben we voorpret en kijken we echt uit naar een avondje samen uit. Zo ook afgelopen weekend.

Onlangs bladerde ik het regionale krantje door en daar viel mijn oog op een theater voorstelling genaamd: Twente plat. Aangezien lief uit Twente komt ging ik gelijk even op internet kijken wat dit is. De beschrijving van deze theater voorstelling beloofde veel goeds en vooral een avond lachen. Onder andere werd de show als volgt omschreven:

Heerlijke conferences, doldwaze sketsjes en aanstekelijke liedjes wisselen elkaar af in een prachtig programma, waarin de lachspieren zwaar op de proef worden gesteld.

Maar ook:

Twentse humor. Sketches, bizarre typetjes en aanstekelijke liedjes zorgen voor een hoop hilariteit en een onvergetelijke avond. Deze groep rasmuzikanten weet namelijk ook als de beste hoe je een publiek van de stoel laat rollen van het lachen.

Dit beloofde wat! Dus we kochten kaarten en keken uit naar onze date night. Lekker wat eerder weg om vooraf eerst gezellig een drankje te doen. Eenmaal binnen zegt lief met een bezorgd gezicht: ‘Het grijsgehalte is wel erg hoog.’ Het was me nog niet zo opgevallen dus keek ik eens wat beter om me heen. ‘Verhip, ik zie het ja, hebben wij weer. Wat doen mensen van onze leeftijd dan op zaterdagavond? Thuis bankhangen?’, zeg ik.

Ondertussen schuifelde de rollators achter ons langs. De zaal ging open dus gingen we ook maar onze plek zoeken. Nu moet je weten dat ik kaarten had voor rij 2. Redelijk vooraan. Bleken we de enige te zijn in deze rij. Dat voelt ietwat ongemakkelijk. Ach, het licht gaat zo toch uit, niemand die het ziet.

En toen begon de voorstelling. De spelers meldde dat de voorstelling ongeveer 100 minuten duurt en er geen pauze zou zijn. Na de eerste van de volle honderd minuten wisten we gelijk dat dit een hele lange avond ging worden. Wat was dit slecht! We hebben in die 100 minuten niet één keer gelachen! We hadden beide plaatsvervangende schaamte. Het had geen donder met Twentse humor te maken behalve dat de spelers uit Twente komen.

Nu ben ik altijd de boeman en vrij kritisch maar zelfs lief vond dit vreselijk. Het is bijna niet uit te leggen hoe deze show totaal het tegenovergestelde is van alle omschrijvingen die te vinden zijn op internet. En als lief het zegt! Na afloop, de volle 100 minuten te hebben uitgezeten, ontelbaar keren op onze klok te hebben gekeken, konden we eindelijk met goed fatsoen de zaal verlaten. Proestend van de lach gingen we naar buiten.

‘We hebben nu een borrel nodig”, zeg ik. Dus we besloten een afzakkertje te doen in eigen dorp. Het was pas kwart voor tien dus we konden nog wel wat van de avond maken. ‘Dit is inderdaad een onvergetelijke avond’, zegt lief, ‘maar dan op de verkeerde manier, we gaan het hier met niemand over hebben hoor, wat was dit slecht!’

En zo belandde we in het café. We namen snel een drankje, en nog een drankje. Nauwelijks een half uur later, om precies te zijn om 22:50 uur komt de barman naar ons toe: ‘Wilt u nog wat bestellen want nu is het laatste rondje.’ Lief en ik kijken elkaar aan en we weten het allebei; date night is over. ‘Worden we ook nog voor elf uur het café uitgezet proesten we het uit.

En zo moet je van een avond uit weer een paar dagen herstellen. En we hadden al 100 minuten niet gelachen. Onvergetelijk…

Vergelijkbare berichten